از مقام هیمان و شیدایی الهی حضرت خلیل (ع) سخن به میان آمد. بنا شد که به طور موقت، رسالۀ نقش الفصوص را ترک کنیم و کمی به گاهان زردشت بپردازیم. یسن ۲۸ در حکم دیباچۀ گاهان است و از جمله مطالب مهم آن، یکی این است که این کلمات الهی را مایۀ پیدایش عالم بر می‌شمارد. دیگر اینکه در سراسر یسن ۲۸، ذکر بهمن و اردیبهشت ملازم یکدیگر است. بهمن اقنوم علم و اردیبهشت اقنوم رحمت است. به عبارت دیگر، بهمن مظهر عقل و اردیبهشت مظهر وجود منبسط است. در یسن ۲۹، نبوت و رسالت زردشت به صورت نوعی درام کیهانی طرح شده است. روان گاو به درگاه صانعِ خود از ظلم و جور نابکاران شکایت برد. اردیبهشت پاسخی بدو نداد، ولی بهمن منجی گاو را کشف و معرفی کرد. او کسی نبود مگر زردشت سپیتمان، ولی روان گاو خرسند نشد و باز گله کرد که زردشت اهل گفتار و سخن است و قدرت چندانی ندارد. قدسیان عالم بالا گشتاسپ را به تقویت و تایید زردشت گماردند. مقصود از روان گاو، خلق عالم است که به تنگ آمده و از ملا اعلی یاری خواسته است. مزدا به واسطه بهمن، زردشت را به پیغمبری برگزید و به سوی خلق فرو فرستاد.
در یسن ۳۰، زردشت خطاب به خلق، دعوت الهی خود را در باب دو مینو، یعنی دو روح نیک و بد، آغاز می‌کند. در یسن ۳۱ که موضوع گفتار این جلسه است، نکات باریکی آمده است که با تامل در آنها امید است که بتوان به رنگ و بوی خاص حکمت زردشت پی برد. ترجمه و توضیح کل یسن ۲۹ و ۳۰ در ویرایش اخیر کتاب بررسی لطائف عرفانی در نصوص عتیق اوستایی در دسترس جویندگان است. اینک در چند جلسه به ترجمه و شرح یسن ۳۱ (دانلود) می‌پردازیم.
۸ آذرماه ۱۴۰۱