اثر عبدالحکیم لیو جْینگ‌یی


دفتر صهبای عرفان اسلامی در جام چینی


خلاصه جلسات

  • جلسه نخست (مقدمه، وانگ دَای‌یُو، وحدت)
  • جلسۀ دوم (وانگ دَای‌یُو، قلب حقیقی / مدیحه در صد کلمه / تفاسیر سنّتی کنوز النصوص لیو جی)
  • جلسۀ سوم (کنوز النصوص لیو جی، تفسیر هِی مینگ‌فِنگ، ترجمۀ قرآن مادِه سْین)
 

 

در سه جلسۀ این دوره، به تقریر حکمای مسلمان چین از حکمت عرفانی اسلام مجملاً پرداخته خواهد شد. زبان چینی که یگانه زبان آیینی سنن کنفوسیوسی و دائویی و یکی از زبان‌های آیینی مهم در سنّت بودایی است، آکنده از سوابق اثرگذار دینی است. صوفیان چین همچون وانگ دَای‌یُو و لیو جی معارف ژرف حکمت عرفانی اسلام را نه تنها به زبان چینی بیان کردند، بلکه همچنین در تبیین آن معانی از اصطلاحات حکمی در سه سنّت دینی چین یعنی کنفوسیوسی، دائویی و بودایی بهره جستند. یکی از موضوعات مهمی که در این دوره به آن خواهیم پرداخت، چرایی و نحوۀ سازوار کردن تعالیم صوفیانه با اصطلاحات حکمی ادیان چین توسط فرزانگان نامبرده است. بخش دیگر مباحث این دوره اختصاص خواهد داشت به بررسی مختصری از بعضی متون ایشان از جمله «تبیینات حقّانی از دین حنیف» (جِنگ‌جْیائو جِن‌چْوئِن) و «روح و عقل در اسلام» (تیِن‌فانگ سْینگ‌لی) و نیز معرفی اثری از ما دِه‌سْین به زبان عربی.